q84-fH

"-Pamiętasz? Czuję jakby minęło tysiąc lat.." Jej szeroko otwarte  oczy wpatrzone w niebo.. Moje wpatrzone w nią. Jej niewidzialną twarz rozświetlił na tysięczną sekundy blask trupiego światła podkreślając kształty jej oczu, policzków i nosa.. Czyniąc je niesamowicie groteskowymi. Rozszerzone źrenice momentalnie skurczyły się, gdy na niebie zapłonął ogień. Tajemniczy uśmiech błąkał się na jej delikatnie rozchylonych wargach. "A nie mówiłam? Jakie to piękne.. Spójrz!" Kolejny bły

Zapadam się bezszelestnie W przepełnioną lękiem organiczną powłokę Okrywającą coraz bardziej wyblakłą duszę Jeżeli coś, kiedyś w niej istniało Uleciało dawno temu. Ale ja pozostałem Balansuje na przezroczystej linie Nad przepaścią bez ścian i bez dna Wznoszę bezsilne modlitwy do Nieistniejącego Nieba, które połączone z otchłanią jest Pełną przekornego okrucieństwa areną Dla zapomnianych uczuć skrzętnie skrywanych Na dnie krwawiącego serca Nokturn życia wznosi

Gdzieś głęboko na dnie serca powoli blakną dawne wspomnienia. Już nie długo łączyć nas będzie jedynie Nic. Z precyzja umieszczam kolejne zdjęcia w płynnym zapomnieniu. Z kamiennym obliczem przyglądam się jak nikną wszystkie kolory, a papier przemienia się w bezkształtną masę. Skończyłem. Wychodzę na ulicę. Puste spojrzenia ludzi przeszywają mnie na wylot. Uchylam drzwi mojego domu. Pies, drzemiący przy drzwiach nie podniósł nawet głowy. Spoglądam w lustro a w nim odbija się jedynie Nic.

Zabij mnie Nie męcz już Pozwól odejść Nie czas już Na gry Gdy świat Zbliża się Nieuchronnie Do przepaści Nasz świat Twój i mój. Czemu wciąż Tu jesteś? Nie wzruszona Postać z brązu Wciąż tkwisz Przed moimi oczyma Czy nie dość Już wycierpiałem? Czy nie dość Nieswoich krzyży Już przeniosłem? Błagam Cię O przebaczenie I zapomnienie Błagam O Śmierć

U kresu wieczności U kresu nicości U kresu miłości Jesteś Ty Nie pozostało już nic Odeszłaś wraz z ostatnim tchnieniem jesieni Podczas gdy ja zostałem sam Na środku lodowej pustyni Gdzieś w oddali Pies cicho wyje Do księżyca z sera Zapadam się w śniegu Zastygam w bezruchu Czekam już tylko aż Śmierć przechodząca obok W końcu mnie dostrzeże Nagle zza chmur Wygląda słońce Jego blask mnie oślepia Znów odzyskałem nadzieje Powoli unoszę głowę A ono nagle znika Ponownie zapa